به گزارش پایگاه خبری پیک چاپار: وجود آثار کتیبه های گوناگون بناهای تاریخی به زبان و خط فارسی با کاشی کاری و حجاری روی سنگ با محتوای اشعار سعدی شیرازی شاعر و سخن سرای بزرگ ایرانی در نقاط مختلف جهان و به ویژه قاره کهن نشانگر کلام نافذ جناب سعدی و گستردگی فرهنگ و ادب پارسی است.
سنگ نبشه و کاشی کاری هایی در ساختمان های تاریخی بندر هانگژو (شرق چین) و شهرهای راجشاهی (بنگلادش) مولتان ، لاهور ، پیشاور ، اسلام آباد ، اتُک ، اوکاره ، راولپندی (پاکستان) ، هرات (افغانستان)، نخجوان، گنجه، قره‌باغ و باکو«جمهوری آذربایجان»، تاشکند ، سمرقند ، بخارا و خیوه (ازبکستان) و شهر دربند روسیه تا امروز شناخته و مستند شده و علاوه بر موارد مزبور صدها مورد ابزار و ظروفی وجود دارد که با شعر سعدی تزئین شده و در موزه‌های مشهور جهان در معرض نمایش عموم قرار گرفته است.
در تصویر زیر کتیبه کاشیکاری مقبره شیخ بهاالدین زکریا مولتانی واقع در مولتان پاکستان را مشاهده می کنید که آخر کتیبه تک بیتی از مثنوی سعدی از بوستان در نیایش خداوند آورده شده:
در یکی از شرقی ترین کشورهای جهان و آسیا، ساختمان مسجد ققنوس بندر هانگژو در شرق چین در دوران حکمرانی سلسله تانگ ساخته شده که دارای 21 کتیبه فارسی و موزه باارزشی است که چندین کتیبه فارسی از جمله کتیبه‌‌ای از غزل سعدی را به نمایش گذاشته :
ثنا و حمد بی‌پایان خدا را/ که صنعش در وجود آورد ما را/ الها قادرا پروردگارا/ کریما منعما آموزگارا.
سعدی را میتوان نماد گسترش زبان فارسی در جهان دانست، کتیبه اشعار و اندرزهای وی در آسیای دور ، شبه قاره ، آسیای میانه ، قفقاز شمالی و جنوبی و آسیای صغیر انسان را سرگشته می کند.
از دیگر نمونه‌های اشعار سعدی بر روی کتیبه بناهای تاریخی کشورهای آسیای می توان به موارد زیر اشاره کرد:
« کتیبه سنگی قیصریه اردوباد در نخجوان: دریغا که بی ما بسی روزگار/ بروید گل و بشکفد نوبهار»،
«کاخ ارباب، خجند، تاجیکستان: تو کز محنتِ دیگران بی‌غمی/ نشاید که نامت نهند آدمی»
«مدرسه الغ بیک، بخارا، ازبکستان: غرض نقشیست کز ما باز ماند/ که هستی را نمی‌بینم بقایی»
«آرامگاه زکریای مولتانی، مولتان، پاکستان: شنیدم که در روز امید و بیم/ بدان را به نیکان ببخشید کریم»
نکته: تصویر اصلی اسلاید خبر نمایی از مقبره شیخ زکریا مولتانی عارف قرن ششم و هفتم در پاکستان است که تزیینات کاشیکاری آن دربردارنده انواع اشعار فارسی و ابیاتی از سعدی است.
پایان خبر/
کد خبر: 18190 - منبع خبر: پایگاه خبری پیک چاپار
