زنگ تاریخ در پایگاه خبری پیک چاپار: نادرشاه افشار پیش از جلوس بر کرسی سلطنت، بزرگترین و مهم ترین هدف خود را از نخستین روز گرفتن منصب حکومتی در دربار صفوی، کنار شاه طهماسب دوم، دهمین شاه سلسله صفوی و پسر شاه سلطان حسین که هنگام اشغال اصفهان توسط افغان ها بر بخشی از ایران تسلط داشت، با فتح اصفهان به کار بست.

هدف وی پاک سازی کشور از اشغال نیروهای بیگانه ای بود که در خلال سالهای سقوط سلسله صفویه قسمی از خاک کشور را اشغال نموده بودند.

شهر مراغه در آذربایجان نیز در آن زمان توسط نیروهای بیگانه به اشغال درآمده بود. و نادرشاه افشار طی یک لشکرکشی در ناحیه گاودول (ملکان امروزی) نیروهای متخاصم را شکست داده به همراه نیروهای خود وارد مراغه شد.

محمدکاظم مروی «محاسب مالی دربار افشار» شرحی از استقبال مردم مراغه از نادرشاه را به رشته تحریر درآورده که خوانش آن شدت و حدت استقبال مردم مراغه از نادرشاه را می رساند که درنتیجه لشکرکشی شاه افشار برای مقابله با هجوم بیکانگان، به هفت سال اشغال مراغه پایان داد. فارغ از مذموم بودن برخی از این افعال مستقبلین نکته ای که حائز اهمیت است،  مردم نادر را ناجی خود می دانستند.

اما گزارش شیوه استقبال مردم مراغه از زبان مروی :

سرکردگان مقدم و سکنه آن حدود از صغیر و کبیر و برنا و پسر به استقبال موکل اجلال آمده، از قضیه گاودول الی اصل مراغه که چهارمیل راه است همه جا پاانداز دیبا و زربفت افکندند. و آن طایفه چون مدت هفت سال بود که اسیر طایفه عثمانلو بودند، در آن روز اکثریت از شادمانی و خشنودی بی شمار در پوست خود نمی گنجیدند.

و حسنعلی بیگ مقدم که وکیل آن جماعت بود ذکر می نمود که هفده تن از محاسن سفیدان جماعت مقدم که دو میل راه به مراغه مانده بود، خود را در جلو نواب صاحبقرانی به پهلو افکنده ، در میان خاک و خاشاک ، چون گوی غلتیده تا درون اصل بلده به همین طریق آمدند.

هر چه نواب صاحبقران مقرر فرمود که شاید ترک نمایند، فایده نبخشید و عرض نمودند که: به درگاه صمدیت الهی عهد نموده ایم که: هرگاه چهره ما بر طاق ابروی سلاطین قزلباش افتد، بدین رویه استقبال نموده ، جان خود را فدای شاهراه سم ستوران نماییم.

آن خسرو بلندمکان وارد مراغۀ بهشت نشان گردیده جشن ملوکانه ترتیب داد و سرکردگان و آق سقالان (واژه ترکی به معنی ریش سفیدان) آن حدود را به عنایت بی غایت شهریاری امیدوار نمود.

بر اساس نوشته اصغر محمدزاده نویسنده و مورخ

منابع کتابخانه ای:

تاریخ عالم آرای نادری، میرزا محمد کاظم مروی، صفحات ۱۴۰،۱۴۱

پایان خبر/