زنگ تاریخ در پایگاه خبری پیک چاپار: دردوره قاجار و بویژه عصر ناصرالدین شاه بواسطه رشد نسبی جمعیت و از سویی گسترش وسایل حمل و نقل و باربری و نیز اقداماتی در راستای زیباسازی شهر تهران، بالاجبار اولین طرح ترافیک ایران اعمال گردید.
در تهران قدیم، همانند هر دوره دیگری از تاریخ مردم به سه طبقه فقیر، متوسط و مرفه تقسیم می شدند و هر طبقه نسبت به میزان درآمد و قدرت خریدشان امکان بهره گیری از یک نوع وسیله نقلیه را داشتند.
معمولا خانواده های مرفه از کالاسکه های شخصی که با دو اسب حرکت می کرد برخوردار بودند و علاوه بر این، همیشه چند اسب در اصطبل های خود نگهداری می کردند و افرادی را نیز به عنوان «مهتر» جهت رسیدگی به علف و علیق اسبان و سورچی به منظور رانندگی کالاسکه در اختیار داشتند.
وسیله نقلیه طبقات متوسط اسب یا الاغ بود و بسیاری از خانواده ها چهارپایانی را به منظور ایاب و ذهاب و حمل بار و اثاثیه و گروهی دیگر به عنوان ابزار کار، جهت کشیدن گاری های باری نگهداری می کردند و کمتر دیده می شد که خانواده های فقیر دارای وسیله شخصی و منحصر به خانواده خود باشند. این گروه برای رفت و آمد در شهر بیشتر از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کردند و گاهی نیز به منظور صرفه جویی و برای آنکه وجهی بابت کرایه نپردازند، مسیری طولانی را پیاده می پیمودند.
آن وقت ها تهران اگرچه اتوبوس نداشت و خطوط متعدد اتوبوس رانی در آن دایر نبود، اما رفت در یکی دو مسیر مشخص کمی ساده تر انجام می شد و واگن های اسبی در آن مسیرها تردد داشتند که در واقع کار اتوبوس های فعلی را انجام می دادند.
در ۱۲۸۲ هجری قمری، برابر با 1244 خورشیدی با منع ورود چهار پایان باربَر به محوطه «میدان ارگ» یا«باغ گلشن» نخستین «طرح ترافیک ایران» به اجرا در آمد.
منابع کتابخانه ای:
تهران قدیم، محمد رضا حسن بیگی،1385
پایان خبر/
کد خبر: 18098 - منبع خبر: پایگاه خبری پیک چاپار
